Κύριε Διευθυντά
Τις τελευταίες μέρες υπάρχει έντονη η συζήτηση στην ειδησιογραφία περί της κινητικότητας (απόλυσης δηλαδή) από τις δομές της εκπαίδευσης ενός μεγάλου αριθμού εκπαιδευτικών πληροφορικής.
Συζητώντας το θέμα με φίλους που επαγγελματικά κινούνται έξω από το χώρο της εκπαίδευσης και τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, λίγο ως πολύ μου αντέτειναν : «Έλα ρε Βασίλη, μα τον υπολογιστή τα παιδιά τον παίζουν στα δάχτυλα πριν να πάνε στα σχολεία, τι χρειάζεται το μάθημα της πληροφορικής; Το μόνο που θα μπορούσε ίσως να δικαιολογήσει την ύπαρξη του πληροφορικού στο σχολείο είναι η διοικητική ηλεκτρονική δουλειά που δεν κάνουν οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί και του την αναθέτουν λόγω ειδικότητας…»
Είναι όμως έτσι; Για να δούμε….
Τα παιδιά, πράγματι χρησιμοποιούν τον υπολογιστή από πολύ μικρά, αλλά ως μια άλλη παιχνιδομηχανή ή ως μια άλλου τύπου τηλεόραση ή ως ένα εξελιγμένο κινητό τηλέφωνο.
Σκοπός του μαθήματος της πληροφορικής στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο είναι να μετασχηματίσει αυτή την άτυπη γνώση που πηγάζει από την ευχέρεια στις δεξιότητες της χρήσης, σε γνώση και μεθοδολογία δημιουργίας. Να αλλάξει δηλαδή την αντίληψη του μαθητή έτσι ώστε ο υπολογιστής να αναδειχθεί ως εργαλείο πολυδιάστατης και πολυποίκιλης δημιουργίας. Ως απόδειξη είδαμε στην «έκθεση ψηφιακής μαθητικής δημιουργίας», ηλεκτρονικά παιχνίδια, εφαρμογές αυτοματισμού και ρομποτικής, ψηφιακά έντυπα, συστήματα οργάνωσης, παρουσιάσεις με εικόνα και ήχο, ψηφιακό μοντάζ video και πολλά ακόμη φτιαγμένα όλα από μαθητές στα πλαίσια των μαθημάτων τους!
Όμως το μάθημα δεν εξαντλείται μόνο στην οργάνωση και πυροδότηση της δημιουργικότητας των μαθητών. Όλο και πιο συχνά γίνεται αντιληπτό ότι ο θαυμαστός νέος κόσμος των υπολογιστών και της τεχνολογίας κρύβει σοβαρές παγίδες και προβληματικές καταστάσεις που για να τις αποφύγεις θα πρέπει τουλάχιστο κάποιος να σου έχει μιλήσει για τους βασικούς κανόνες χρήσης των νέων τεχνολογιών. Σεβασμός προσωπικών δεδομένων, διαδικτυακές απάτες, αποφυγή εθισμού, ασφαλής χρήση του διαδικτύου, ορθολογική χρήση τεχνολογίας, προβλήματα υγιεινής (σκελετικά, όρασης κλπ) που απορρέουν από τη μη σωστή χρήση των υπολογιστών είναι μόνο μερικά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο εκπαιδευτικός της πληροφορικής στο μάθημά του.
Αφήνω για τελευταίο, ίσως το σημαντικότερο, που απορρέει από την ίδια την επιστήμη της πληροφορικής. Το μάθημα της πληροφορικής είναι το μοναδικό στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που βάζει τον μαθητή στη λογική της επίλυσης προβλήματος.
Στη «δικιά μας» γλώσσα το παραπάνω ονομάζεται αλγοριθμική. Είναι η μεθοδολογία να σπας ένα πρόβλημα σε μικρότερα και να σχεδιάζεις την επίλυση τους βήμα - βήμα. Είναι το μοναδικό επίσης μάθημα που θέτει τον προβληματισμό στον μαθητή περί της οργάνωσης και βηματικής εκτέλεσης έργου από ομάδα.
Οι παραπάνω γνώσεις είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι είναι προαπαιτούμενες είτε σε επιστημονικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο στην ψηφιακή εποχή.
Η εκπαιδευτική προσφορά όμως του εκπαιδευτικού πληροφορικής στο σχολείο δεν εξαντλείται στα στενά πλαίσια του μαθήματός του. Σε πλείστες όσες περιπτώσεις και χωρίς να το ορίζουν τα τυπικά του καθήκοντα, ο εκπαιδευτικός αυτός δημιουργεί και συντηρεί το διαδικτυακό τόπο ή το blog ή τη σελίδα στο facebook του σχολείου, έτσι ώστε ο μαθητής που «σερφάρει» από το σπίτι του να έχει ένα σημείο αναφοράς, ένα φάρο στο πέλαγος του διαδικτύου, που προτείνει και προκρίνει τη γνώση σε αντιστάθμισμα με τους τόνους «άχρηστης πληροφορίας» που ρέουν στην οθόνη σε ένα σερφάρισμα χωρίς αρχή και τέλος. Με τον εκπαιδευτικό πληροφορικής οι εκπαιδευτικοί του σχολείου νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά στο να σχεδιάσουν ένα κύκλο μαθημάτων που απαιτεί γνώσεις τεχνολογίας πέραν των βασικών δεξιοτήτων. Έτσι στο σημερινό Ελληνικό Δημόσιο σχολείο βλέπουμε να εξελίσσονται τηλεδιασκέψεις και εξ αποστάσεως συνεργασίες, να δημιουργούνται καλαίσθητα έντυπα, να παρουσιάζονται (εξαιρετικά) ψηφιακά εξαιρετικές εργασίες (ας θυμηθούμε το Παγκρήτιο συνέδριο για τα 100 χρόνια της Ένωσης της Κρήτης), να δημιουργείται εκπαιδευτικό υλικό από μαθητές για μαθητές και πολλά άλλα.
Η Ελληνική κοινωνία και το ευρύ κοινό όμως βομβαρδίζονται καθημερινά με το : «οι καθηγητές πληροφορικής είναι πολλοί και περισσεύουν»
Είναι όμως έτσι; Για να δούμε…
Η τελευταία που ανέλαβε υπουργός Παιδείας πριν μπει η χώρα στη δίνη των μνημονίων ήταν η Κα Διαμαντοπούλου. Ανέλαβε το Σεπτέμβριο του 2009 και έως το Μάιο του 2010 είχε προφτάσει και τροποποίησε το πρόγραμμα των Δημοτικών σχολείων, διευρύνοντάς το (έως τις 2:00) και εντάσσοντάς του ειδικότητες μαθημάτων, μεταξύ των οποίων και η πληροφορική. Σήμερα τρία χρόνια μετά, στο νομό Χανίων από τα σύνολο των Δημοτικών σχολείων, μόνο τα 15 είναι διευρυμένου ωραρίου και άρα διδάσκετε η πληροφορική. Στα 15 που διδάσκετε, ο εκπαιδευτικός δεν έχει ακόμα οργανική θέση στη σχολική μονάδα. Είναι σε απόσπαση και υπολογίζεται μέσα στον αριθμό των πλεοναζόντων εκπαιδευτικών πληροφορικής.
Ένα ακόμα που θέσπισε η Κα Διαμαντοπούλου ήταν για το Γυμνάσιο, στα πλαίσια του «Νέου σχολείου» με το σλόγκαν «Πρώτα ο μαθητής», η πληροφορική να διδάσκεται διπλάσιο αριθμό ωρών απ’ ότι σήμερα. Κάθε μαθητής στο «νέο Γυμνάσιο» διδάσκεται δύο ώρες εβδομαδιαίως αντί μιας που ίσχυε. Το «νέο σχολείο» έτρεξε δύο χρονιές πιλοτικά (στα Χανιά πιλοτικό είναι το 5ο Γυμνάσιο στη Νέα Χώρα) και πάει για τρίτη. Ο νόμος που ισχύει λέει ότι πιλοτικά θα έτρεχε το «νέο σχολείο» για τη χρονιά 2011-2012. Από τη σχολική χρονιά 2012-2013 θα γενικεύονταν σε όλα τα σχολεία της επικράτειας. Αν γίνει αυτό που προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία, οι υπάρχοντες εκπαιδευτικοί πληροφορικής όχι μόνο δεν περισσεύουν αλλά (σε συνδυασμό με τα δημοτικά) ίσως απαιτηθούν και κάποιες δεκάδες αναπληρωτών για την κάλυψη των θέσεων.
Μέχρι σήμερα, στα μνημονιακά χρόνια που ζούμε, βλέπαμε τη ζωή μας να χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Πάντα όμως μέσα μας, είχαμε την ελπίδα ότι όλο αυτό θα τελειώσει κάποτε και ότι τα παιδιά μας θα έχουν την προοπτική ενός καλύτερου κόσμου. Η αφαίμαξη του έμψυχου δυναμικού της πληροφορικής από το σώμα των δασκάλων και καθηγητών, είναι ένα ακόμα στοιχείο που φανερώνει ότι το κακό των μνημονίων και της τρόικας δεν αφορά το σήμερα, αλλά το αύριο αυτού του τόπου.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Παπαστάμος Βασίλης- Εκπαιδευτικός
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου